Senegal!
Ja, daar was ik weer! En ik leef nog
Dat had ik niet gedacht, op de heenweg naar Senegal. We vertrokken om 08.00 's morgens en kwamen om 5 uur 's nachts aan. De Africano's zijn niet zo goed in het bouwen van wegen of auto's, dus ik heb uren achtereen verkrampt, bezweet en met beide benen opgetrokken in de bushtaxi gezeten. En om 3 uur 's nachts was daar dan het gevreesde moment: een klapband!
Stonden we 2 uur langs de kant. Ik toverde de een na de andere gadget tevoorschjn, mijn in-de-maag-uitzettende, lifesaving crackers (thanx maria), mijn zonne-energie-oplaadbare minizaklamp (dat maakt bandenwisselen in het donker toch wat makkelijker) en mijn Voltaren K. (voor de man die meteen roggelend enkotsend de berm in rende). Aangekomen in het zogeheten Tambacounda heb ik mijn plan om daar een beroemd wildpark te bezoeken overboord moeten gooien omdat de portomonnee niet toereikend bleek. We zijn doorgereisd naar Kedougou, aan de grens met Guinnee. Hier ontmoeten we leuke mensen (Melanie uit Canada en Unussa uit Senegal) met wie we een paar dagen hebben opgetrokken.
We zijn naar de enige waterval in Senegal geweest, nadat ik met bloed, zweet en tranen (want dit wilde ik niet ook laten schieten!) motors had geregeld. Het was zeker de moeite waard: wat een avontuur! Over woeste zandwegen crossen, uitkijkend voor overstekende bavianen en af en toe flink onderuit gaand in het mulle zand. Heb m'n lip stukgebeten van angst maar volop genoten.
De tweede dag zijn we naar het traditionele bergdorpje Iwol gewandeld. Hier wonen 4 families sinds de eeuwen der dagen en omdat ze hun bloed niet mengen met andere stammen zijn bijna alle kinderen misvormd... De vrouwen lopen er met pinnen door hun neus en 20 oorbellen aan elke kant. (zie foto's voor meer historie!
Tot slot hebben we moantainbikes gehuurd en zijn we naar een stuk rivier gereden waar een paar fatty hippos lagen te zonnen.
Na de gruwelijke terugreis heb ik op de valreep een alternatief wildpark bezocht. Wat een domper: ik moest Solomon achterlaten bij de poort omdat ik niet genoeg cash meer had (ik betaal de reis voor ons beiden, aangezien hij geen cent te makken heeft).
Dus zat ik daar, in een truckvol dikke, lelijke, roodverbrande amerikanen, gretig met hun digicams in de aanslag, en al wat we zagen waren een paar domme varkens en antilopes en zwiepende takken (en die zag ik uiteraard steeds te laat.)
Toen ik gehavend en verslagen de truck uitkwam en ik de 2e helft van het idioot hoge bedrag moest overhandigen, probeerde ik hem dus te peren. Maar de gids had me door en zei dat 'ie me zou vermoorden dus bedacht ik me. De laatste kilometers naar de grens hebben we zwijgend, te voet afgelegd (geen cent meer voor de bus.)
Enfin, nu dus weer terug in The Gambia, met frisse moed. Er is werk aan de winkel. Africa Unite!
Tot de volgende keer.
Reacties
Reacties
Wow Bronnie! Wat een avontuur weer! Daar kunnen mijn wilde liftverhalen niet tegenop! Meest spannende wat er onder het liften gebeurd is is dat we rond 10 uur 's avonds in het donker 40 km VOORBIJ Berlijn in een godvergeten plaatsje afgezet werden. Maar daar hebben we ons toch weer mooi uit weten te redden. In ieder geval geen Hippos, bavianen, of nog enger, de gevreesde roodverbrande amerikaan tegen het lijf gelopen! Ik ga morgen je foto's bekijken want ik stort nu zowat in! Hele dikke kus van je broer! Kick ass he;) xxxx
Leuk verhaal en prachtige foto's, Bron! Dat haar staat ook stoer;! Wel oppassen dat je niet verbrandt boven op je hoofd! Ik kan nauwelijks geloven dat dat mijn dochter is, die vrijgevochten jonge vrouw daar in dat verre Afrika. Nogmaals, ik had het nevernooitniet gedurfd allemaal, op jouw leeftijd. Wees gerust trots op jezelf! xxx
super verhaal weer!
kus en knuffel!
Weer een heel mooi verhaal, en heel sfeervolle foto's! erg leuk om te lezen en zien:) Leuk nieuw kapsel! en veel plezier nog!
Lief Bronneke. Wat maak je wat mee. Maar wat ga je er dapper tegenaan en wat een prachtige serie foto's. Je broer is vandaag jarig, gefeliciteerd. Graag nog even bericht hoe we je geld sturen vooe je zelf (je bent ook gauw jarig) en misschien voor dingen die je daar nodig hebt. Zaterdag mama Hanja nog gezien in Groningen op een conferentie over en met Turnermeisjes/vrouwen. (Wilma heeft het Syndroom van Turner). Hier verder na wat griep alles goed. Veel sterkte en plezier bij je werk op school en veel liefs van oma en opa XXX.
Heej Bronnie^^ Wat supergoed van je dat je dit doet! Echt, supermegaveel bewondering=) Ik hou je blog braaf bij, en hoop dat je je er goed doorheen slaat! Veel sterkte, maar vooral ook veel plezier, en liefs van mij! Xx
Heeeeee lieve Brownie :D
Wat een belevenissen allemaal daar zeg! Wat een hel om zo lang in een auto ook te zitten (en jawel, ik had wel een voorgevoel dat mijn crackers nog van pas zouden komen XD ...Werken ze ook nog serieus?) Maar ik zie je dan ook weer zo lekker zuunig nederlands wegsneaken bij de gids XD
Ook een supertoffe vlechtjes trouwens! Jij lijkt net ''een echte'' wereldreizigerd, wat je natuurlijk inmiddels aan het worden bent!
Veel plezier nog meid, keep the spirit up!
Xx Maria
Hi Bronnie!
Ik kon het toch niet laten om direct na mijn eerste berichtje je foto's te bekijken! Geweldig ziet het er allemaal uit daar. Ik ben gisteren heel even thuis geweest voor Nevil's verjaardag. Op en neer vanuit Amsterdam. We hebben het uiteraard veel over je gehad, ook met Hillary en Lukas erbij. Ik wou dat ik erbij zou kunnen zijn; was het allemaal maar iets goedkoper. Ik heb dit komende half jaar een ontzettend druk semester en ben werkelijk bedolven met boeken, opdrachten, presentaties, essays en tentamens, dus druk druk druk. Euhm de eigenlijke reden voor dit berichtje is trouwens dat ik nog niets over je haar gezegd heb. Ik vind het werkelijkwaar helemaal de bom!! Ik wordt er jaloers van. Denk erom dat je niet op een kussen met luizen gaat liggen, dat zou ontzettend zonde zijn. Oh en wat mama zegt is ook waar, pas er op dat je niet verbrand!! Ik vind het super, je ziet er geweldig uit! Nu dat schooltje rocken! Je kunt het en voor tips of advies mag je natuurlijk altijd mailen en dan zal ik proberen me in de situatie in te leven voor zover dat kan en je te helpen. Wat ik in ieder geval zou willen zeggen is: heb niet te hoge verwachtingen! Soms moet je een sneeuwbal heel hard duwen voordat hij begint te rollen en groter wordt! (Wow, dat verzin ik zomaar eventjes;)) Je begrijpt em vast wel, maar wat ik er ook mee bedoel is dat het lang niet altijd mogelijk is voor een persoon om zo'n taak op zich te nemen en ook nog resultaat te boeken. Ik denk dat je elke kleine vorm van vooruitgang moet zien als een grote stap voorwaarts! You're the best Bronwyn!!
xxxxxxxxxx Dyl
Bronwyn,
weer helemaal fantastisch die ervaringen van jou, en wat een power heb je!!
je krijgt de smaak te pakken denk ik... geweldig...
geniet verder en ga er voor...nou ,dat doe je al...
groet ellen
Brownie, you look fabulous and like a real tough african bushsurvivor! Toffe verhalen en foto's, voel me klein bij jou! Dikke kus,
Brownie, you look fabulous and like a real tough african bushsurvivor! Toffe verhalen en foto's, voel me klein bij jou! Dikke kus,
Mens mens mens! Wat ben jij stoer en wat maak je geweldige dingen mee! En stiekem zet je het allemaal ook nog eens verdomd goed op papier! Hmm, dan ben ik eigenlijk ook maar een stupid tourist...
Geniet ervan en blijf updaten! xxx Esmé
Lieve Bronwyn, wow, ook wij lezen jauw verhaal met heel veel belangstelling, aan het begin ook een beetje met zunuwachtighejd, maar nu ook soms met loude lachen! En wat schitterende fotos! Wij kunnen ons best voorstellen, wat een verschill in mentaliteit bij jullie tegen elkaar botst en dat het helemaal niet makkelijk is, maar (tenminste vanuit onze zekere afstand) is het ook ontzettend leuk! En je zie er gelukkig uit op de fotos. Wij wensen je heel veel geluk en kracht an dat je je humor niet verliezt!
Liefs Lynne en Jenny
heeey lieve schat!!! wat een prachtig verhaal weer, klinkt geweldig, eng, spannend en grappig tegelijk!! Ben heel blij dat de gids je heeft laten leven, maar begrijpelijk dat jij bij die dikke verbrande amerikanen weg wilde!!! ik ga zo de fotos kijken maar kon het niet laten om meteen te reageren!! kzou zo graag naar je toe gaan! je verhalen zijn heftig, maar ik zie daardoor wel in dat ik zoiets ook echt nog heel graag wil doen!! nou schat, ik ga nu je foto's kijken hoor! hele dikke knuffel en liefs!!! nan
wow bronwyn ik wordt een beetje jaloers als ik je daar zo zie. je hebt het volgens mij prima naar je zin, blijf daar mee door gaan. kus
Door die stralende, stoere foto van je (mét vlechtjes) geloof ik nu toch echt dat je "geland"bent. Alle avonturen overleefd, geweldig! En die mooie 'tools'van je die je zo uit je bagage weet te toveren. Zijn ze daar ook wel een beetje lief voor je? Hier krijgt het huurgedeelte van de Mudaheerd zijn/haar eerste dakkapel. Een revolutie. Zo zie je maar waar wij ons druk over maken (nou ja, onder andere dan). Liefs Machteld.
Lieve Bronwyn,
Ik ben onder de indruk van je mooie verhalen en de foto's. Dat haar staat je super :).
Volgens mij begin je zo langzaam aan helemaal je weg te vinden daar, geniet ervan!
Liefs,
Marleen
Hee Bronwyn,
Leuk om zo wat te zien van wat je daar in het verre Afrika allemaal doet. Het ziet er echt supergaaf uit, mooie foto's van jou ook trouwens :) Kom veilig en gezond terug alsjeblieft, maar geniet ervan ;)
Kus Jelle
Aha ik zag jou alweer de chillheid zelfe zijn aan dat zwembad! Goed om te zien :)Maar wat ik me toch afvraag: waar heb je die neuzige hoorns en die zebra gezien als het natuurpark alleen de amerikaanse homo sapiens bevatte? In de achtertuin? Het zou toch niet... mijn hemel.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}